Παρηγορητική Αγωγή και Διαχείρηση του Πόνου

Παρηγορητική Αγωγή και Διαχείρηση του Πόνου

Ο στόχος της παρηγορητικής αγωγής είναι η βελτίωση των συμπτωμάτων και της ποιότητας ζωής σε κάθε στάδιο μιας σοβαρής ασθένειας, ώστε να υποστηριχθούν οι ασθενείς αλλά και οι οικογένειες τους. Στο τέρμα της ζωής η παρηγορητική αγωγή συχνά μεταβάλλεται σε μοναδικό στόχο θεραπείας αλλά καθ’ όλη την πορεία μιας σοβαρής ασθένειας , ανεξάρτητα την πρόγνωση, είναι εξίσου σημαντική είτε ο στόχος είναι η θεραπεία είτε η διαχείριση.

Η παρηγορητική αγωγή περιλαμβάνει την διαχείριση συμπτωμάτων όπως πόνος, δύσπνοια, ναυτία και έμετος, δυσκοιλιότητα, συναισθηματική διαταραχή (άγχος, κατάθλιψη). Κατά την διάρκεια μιας σοβαρής ασθένειας όλα αυτά τα συμπτώματα, που προκαλούν σημαντική επιβάρυνση, χρήζουν επείγουσας αντιμετώπισης η οποία πρέπει να είναι επιθετική, συχνή, με συνεχή επανεκτίμηση και εξατομικευμένη θεραπεία.

Οι βασικές αρχές της παρηγορητικής αγωγής ορίζουν ότι οι κατάλληλα ενημερωμένοι ασθενείς και οι οικείοι τους μπορεί να αποφασίσουν σε επιθετική ανακούφιση των συμπτωμάτων στο τέλος της ζωής τους αν και ακούσια συνέπεια είναι ο αποκλεισμός περαιτέρω θεραπευτικών παρεμβάσεων ή ακόμα και η επιτάχυνση του επικείμενου θανάτου παρόλο που αποδεικνύεται αυξητικά ότι η παρηγορητική αγωγή τελικά παρατείνει  την ζωή του ασθενούς.

Ο πόνος είναι αυτό που πραγματικά φοβούνται σχετικά με το θάνατο πολλοί ασθενείς και παρ’ όλα αυτά παραμένει υποθεραπευόμενος. Το 75% των ασθενών καταλήγουν συνέπεια του καρκίνου, καρδιακής ανεπάρκειας, ΧΑΠ. Γενικά ο πόνος μπορεί να ελεγχθεί με μη-οποιοειδή και οποιοειδή αναλγητικά. Ο ήπιος και ο μέτριος πόνος ανταποκρίνεται σε αγωγή με παρακεταμόλη, ασπιρίνη και μη στεροειδή αντιφλεγμονώδη ενώ αντίθετα ο σοβαρός και οξύς πόνος χρειάζεται συχνά την χρήση οποιοειδών.

Τα οποιοειδή  είναι τα φάρμακα που συχνά χρησιμοποιούνται στον ογκολογικό ασθενή και μπορεί να είναι δισκία πόσιμα (κωδεΐνη σε συνδυασμό με παρακεταμόλη), διαδερμικά (φεντανύλη)  με την μορφή επιθεμάτων ανά 48 με 72 ώρες αλλά και υπογλώσσια (επίσης φεντανύλη) που δρουν επικουρικά στην  ανά τακτά διαστήματα αγωγή όταν υπάρχουν εξάρσεις του άλγους. Οι τελικού σταδίου ασθενείς μπορεί να χρειασθούν ενδοφλέβια αγωγή με οποιοειδή. Οι δόσεις μπορούν μπορούν να αυξηθούν μέχρι το σημείο που θα φέρουν ανακούφιση από τον πόνο αν και μπορεί να χρειασθεί συν-χορήγηση συνδυαστικά με ΜΣΑΦ.

Οι παρενέργειες από την χρήση των οποιοειδών μπορεί να είναι η δυσκοιλιότητα. Μπορεί επίσης να αναπτυχθεί  νευροτοξικότητα (μυοκλονίες, υπεραλγησία, ντελίριο με παραισθήσεις). Η ναυτία είναι μια ακόμα παρενέργεια κατά την έναρξη της θεραπείας η οποία υποχωρεί στην συνέχεια. Μια σημαντική παρενέργεια από την χρήση των οποιοειδών είναι η καταστολή του αναπνευστικού η οποία όμως δεν είναι σύνηθες να συμβεί αν γίνει έναρξη σε μικρές δόσεις και κατόπιν αυξηθεί σταδιακά τιτλοποιώντας την δόση.

Τελικά στην παρηγορητική αγωγή εκτός της φαρμακευτικής αγωγής σημαντικό ρόλο έχει το οικογενειακό περιβάλλον η στήριξη και η κατανόηση προς τον ασθενή ώστε να βαδίσει ,όσο είναι εφικτό, τον δύσκολο δρόμο που έχει με αξιοπρέπεια.

Αν υπάρχει ανάγκη παρέμβασης και ανακουφιστικής θεραπείας κατ ‘ οίκον, υπάρχει η δυνατότητα ιατρικής  παρακολούθησης του ασθενή καθώς και νοσηλείας από  νοσηλευτές με εμπειρία σε ογκολογικούς ασθενείς.

Για περισσότερες πληροφορίες σχετικά με τις προσφερόμενες υπηρεσίες επικοινωνήστε μέσω της φόρμας επικοινωνίας και σύντομα θα έχετε απάντηση μας.

Πηγή φωτογραφίας: bestrong.org